[سوره البقرة (2): آيه 210]

هَلْ يَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ يَأْتِيَهُمُ اللَّهُ فِي ظُلَلٍ مِنَ الْغَمامِ وَ الْمَلائِكَةُ وَ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (210)

ترجمه:

210- آيا (پيروان فرمان شيطان، پس از اين همه نشانه‌ها و برنامه‌هاى روشن) انتظار دارند كه خداوند و فرشتگان، در سايه‌هايى از ابرها به سوى آنان بيايند (و دلايل تازه‌اى در اختيارشان بگذارند؟! با اينكه چنين چيزى محال است!) و همه چيز انجام شده، و همه كارها به سوى خدا باز مى‌گردد.

تفسير: انتظار بيجا و نامعقول‌

اين آيه گر چه از آيات پيچيده قرآن به نظر مى‌رسد لكن دقت روى تعبيرات آن ابهام را بر طرف مى‌سازد.

در اينجا روى سخن به پيامبر ص است و در واقع به دنبال بحث آيه قبل كه مى‌فرمود آيا اين همه نشانه‌ها و دلايل روشن براى جلوگيرى از لغزش آدمى و رهايى او از چنگال عدو مبين يعنى شيطان كافى نيست، خداوند در اين آيه مى‌فرمايد:" آيا آنها انتظار دارند كه خداوند و فرشتگان در سايه‌هاى ابرها به سوى آنها بيايند" و دلايل ديگرى در اختيارشان بگذارند با اينكه چنين چيزى محال است و به فرض كه محال نباشد چه ضرورتى دارد (هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ يَأْتِيَهُمُ اللَّهُ فِي ظُلَلٍ مِنَ الْغَمامِ وَ الْمَلائِكَةُ). [1]" در حالى كه كار پايان يافته است" (وَ قُضِيَ الْأَمْرُ).

در اينكه منظور از پايان يافتن كار چيست؟

[1]" ظلل" جمع" ظلة" (بر وزن قله) به هر چيزى گفته مى‌شود كه سايه‌افكن باشد و" غمام" به معنى ابر است و در اينجا معنى جنسى دارد.