دست زنند، و تنها بهايى را كه براى ايثار جان طالب باشند، همان خشنودى خدا بوده باشد، ولى در آيه 111 سوره توبه كه در بالا آورديم همه مؤمنان به معامله با خدا، در برابر بهشت جاويدان دعوت شده‌اند.

اين احتمال نيز در تفسير جمله" وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ" و تناسب آن با آغاز آيه وجود دارد كه مى‌خواهد اين حقيقت را روشن سازد كه وجود اين چنين افراد وفادار و ايثارگر در ميان مردم، از رأفت و مهربانى خدا نسبت به بندگانش سرچشمه گرفته، زيرا اگر چنين انسانهاى از خود گذشته در جوامع انسانى وجود نداشته باشند، اركان دين و اجتماع فرو مى‌ريزد، ولى خداوند مهربان با اين دوستان ايثارگر خود، جلو خرابكارى دشمنان را مى‌گيرد.

به هر حال اين آيه با توجه به شان نزولى كه مشروحا گفته شد، يكى از بزرگترين فضايل على ع است كه در اكثر منابع اسلامى آمده، و به قدرى چشمگير است كه معاويه، به خاطر دشمنى خاصى كه با على ع داشت طبق روايتى چنان از اين فضيلت ناراحت بود كه" سمرة بن جندب" را با چهارصد هزار درهم تطميع كرد كه بگويد اين آيه در باره عبد الرحمن بن ملجم، قاتل على ع (طبق حديث مجعولى) نازل شده، و آن منافق جنايت پيشه نيز چنين كرد، ولى همانطور كه انتظار مى‌رفت حتى يك نفر اين حديث مجعول را نپذيرفت‌ [1]

[1] داستان اين معامله را" ابن ابى الحديد" در شرح" نهج البلاغه" جلد 4، صفحه 73 نقل كرده است.