به گفته بعضى از مفسران، خداوند اين گونه اشخاص را به پنج وصف در آيات فوق توصيف كرده نخست اينكه: سخنانى فريبنده دارند، ديگر اينكه درون قلب آنها آلوده و تاريك است، سوم اينكه سرسخت‌ترين دشمنان‌اند، چهارم اينكه به هنگامى كه زمينه‌اى پيش آيد، نه بر انسانها رحم مى‌كنند و نه بر حيوان و زراعت، پنجم اينكه بر اثر غرور و نخوت، اندرز هيچ ناصحى را پذيرا نيستند.