در آخرين آيه راه بازگشت را به روى اين افراد مى‌گشايد و به آنان اجازه توبه مى‌دهد چرا كه هدف قرآن در همه جا اصلاح و تربيت است و يكى از مهم‌ترين اسباب اصلاح و تربيت گشودن راه بازگشت به روى بدكاران و آلودگان است مى‌فرمايد:" مگر كسانى كه بعد از آن توبه كنند و اصلاح نمايند و در مقام جبران بر آيند (كه توبه آنان پذيرفته مى‌شود) زيرا خداوند آمرزنده و مهربان است" (إِلَّا الَّذِينَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌).

اين آيه مانند بسيارى از آيات ديگر قرآن پس از طرح مساله توبه با جمله" و اصلحوا" اين حقيقت را مى‌فهماند كه توبه تنها ندامت از گذشته و تصميم بر ترك گناه در آينده نيست. بلكه شرط قبولى توبه آن است كه با اعمال نيك خود در آينده اعمال زشت پيشين را جبران كند و لذا در بعضى از آيات قرآن بعد از ذكر توبه اشاره به ايمان و عمل صالح شده است مانند آيه فوق و آيه 60 سوره مريم مى‌فرمايد: إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً:" مگر كسى كه توبه كند و ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد" در غير اين صورت توبه يك توبه كامل نيست.

بلكه از اين تعبير استفاده مى‌شود كه گناه نقصى در ايمان انسان ايجاد مى‌كند كه بعد از توبه بايد تجديد ايمان كند تا اين نقص بر طرف گردد.

نكته: آيا توبه" مرتد" پذيرفته مى‌شود؟

" مرتد" يعنى كسى كه اسلام را پذيرفته و سپس از آن باز گشته، بر دو قسم است" مرتد فطرى" و" مرتد ملى" مرتد فطرى به كسى گفته مى‌شود كه از پدر و يا مادر مسلمان تولد يافته و يا به قول بعضى در حالى كه نطفه او منعقد شده پدر و يا مادرش مسلمان بوده‌اند و سپس او اسلام را پذيرفته و بعدا از آن برگشته است ولى مرتد ملى به كسى گفته مى‌شود كه از پدر و مادر مسلمان تولد نيافته بلكه خود بعد از بلوغ اسلام را پذيرفته و سپس از آن باز گشته است.