مدينه بفرستد تا از پيغمبر ص سؤال كنند آيا براى او راه بازگشتى وجود دارد يا نه؟

آيات فوق نازل شد و قبولى توبه او را با شرايط خاصى اعلام داشت،" حارث بن سويد" خدمت پيامبر ص رسيد و مجددا اسلام آورد و تا آخرين نفس به اسلام وفادار ماند (ولى يازده نفر ديگر از پيروان او كه از اسلام برگشته بودند به حال خود باقى ماندند) [1] در تفسير الدر المنثور و بعضى تفاسير ديگر شان نزولهاى ديگرى براى آيات فوق نقل شده كه تفاوتهاى زيادى با آنچه نقل كرديم ندارد.

تفسير: كيفر ارتداد

در آيات گذشته سخن از آيين اسلام بود كه تنها آيين مقبول الهى است در اين آيات سخن از كسانى است كه اسلام را پذيرفته و سپس از آن برگشته‌اند كه در اصطلاح" مرتد" ناميده مى‌شوند.

مى‌فرمايد:" چگونه خداوند جمعيتى را هدايت مى‌كند كه بعد از ايمان و گواهى به حقانيت رسول، و آمدن نشانه‌هاى روشن براى آنها كافر شدند و خدا جمعيت ستمكاران را هدايت نمى‌كند"؟ (كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْماً كَفَرُوا بَعْدَ إِيمانِهِمْ وَ شَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَ جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ‌).

چرا خداوند آنها را هدايت نمى‌كند؟ دليل آن روشن است آنها پيامبر را با نشانه‌هاى روشن شناخته‌اند و به رسالت او گواهى داده‌اند بنا بر اين در بازگشت و عدول از اسلام در واقع ظالم و ستمگرند و كسى كه آگاهانه ظلم و ستم مى‌كند لايق هدايت الهى نيست او زمينه‌هاى هدايت را در وجود خود از ميان برده است.

منظور از" بينات" در آيه فوق، قرآن مجيد و ساير معجزات پيامبر اسلام است‌

[1] مجمع البيان، جلد 1- 2 صفحه 471.