" (قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلى‌ ذلِكُمْ إِصْرِي قالُوا أَقْرَرْنا قالَ فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشَّاهِدِينَ‌) [1]

و مى‌دانيم كه خداوند اينگونه فاسقان لجوج و متعصب را هدايت نمى‌كند همانگونه كه در آيه 80 سوره توبه آمده است: وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ‌ و كسى كه مشمول هدايت الهى نشد سرنوشتش دوزخ و عذاب شديد الهى است.

1- آيا آيه فوق تنها در باره بشارت انبياء پيشين و پيمان آنها نسبت به پيامبر اسلام است؟ يا هر پيامبرى را كه بعد از پيامبر ديگرى مبعوث شده در بر مى‌گيرد؟

ظاهر تعبيرات آيه يك مساله كلى و عمومى است، اگر چه خاتم پيامبران مصداق بارز آن است و با روح مفاهيم قرآن نيز همين معنى وسيع و گسترده مناسب است بنا بر اين اگر مى‌بينيم در اخبارى تصريح شده كه منظور از آن پيغمبر گرامى اسلام است از قبيل تفسير آيه و تطبيق آن بر يك مصداق روشن محسوب مى‌گردد نه اين‌

[1]" اصر" در اصل به معنى گره زدن چيزى و يا نگهدارى آن با قهر و غلبه است و به امورى كه انسان را از كارهاى مهم باز مى‌دارد" اصر" گفته مى‌شود و به همين مناسبت به پيمان مؤكد اين واژه اطلاق شده زيرا شكستن آن انسان را از ثواب و خيرات محروم و ممنوع مى‌سازد.