شان نزول:

در اخبار اسلامى آمده است كه دانشمندان يهود و نصاراى نجران نزد پيامبر ص به گفتگو و نزاع در باره حضرت ابراهيم برخاستند يهود مى‌گفتند: او تنها يهودى بوده و نصارى مى‌گفتند: او فقط نصرانى بود (به اين ترتيب هر كدام مدعى بودند كه او از ما است تا امتياز بزرگى براى خود ثابت كنند زيرا ابراهيم پيامبر بزرگ خدا در ميان تمام پيروان مذاهب به عظمت شناخته مى‌شد) آيات فوق نازل شد و آنها را در اين ادعاهاى بى اساس تكذيب كرد.

تفسير: گفتگوى اهل كتاب در باره ابراهيم ع‌

در ادامه بحثهاى مربوط به اهل كتاب در اين آيات روى سخن را به آنها كرده، مى‌فرمايد:" اى اهل كتاب! چرا در باره ابراهيم به گفتگو و نزاع مى‌پردازيد (و هر كدام او را از خود مى‌دانيد) در حالى كه تورات و انجيل بعد از او نازل شده (و دوران او قبل از موسى ع و مسيح ع بود) آيا انديشه نمى‌كنيد؟" (يا أَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْراهِيمَ وَ ما أُنْزِلَتِ التَّوْراةُ وَ الْإِنْجِيلُ إِلَّا مِنْ بَعْدِهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ‌).

آيا چنين چيزى معقول است كه پيامبر پيشين پيرو آئين‌هاى بعد از خود باشد؟

اشاره به اينكه شما در مسائل مربوط به مذهب خودتان كه از آن آگاهى‌