نزاعى نزد من طرح مى‌شود، و شايد بعضى در اقامه دليل از ديگرى نيرومندتر باشد و من به مقتضاى ظاهر دليلش به سود او قضاوت مى‌كنم اما بدانيد چنان كه من حق كسى را (بر حسب ظاهر) براى ديگرى قضاوت كنم (و در واقع مال او نباشد فكر نكنيد چون پيامبر ص به نفع او حكومت كرده، براى او حلال است) آن قطعه‌اى از آتش است، اگر آتش را مى‌خواهد، آن را بپذيرد، و گرنه آن را رها سازد" [1]

يكى از بلاهاى بزرگى كه از قديم‌ترين زمانها دامنگير بشر شده و امروز با شدت بيشتر ادامه دارد، بلاى رشوه‌خوارى است كه يكى از بزرگترين موانع اجراى عدالت اجتماعى بوده و هست و سبب مى‌شود قوانين كه قاعدتا بايد حافظ منافع طبقات ضعيف باشد به سود مظالم طبقات نيرومند كه بايد قانون آنها را محدود كند به كار بيفتد.

زيرا زورمندان و اقويا، همواره قادرند كه با نيروى خود، از منافع خويش دفاع كنند، و اين ضعفا هستند كه بايد منافع و حقوق آنها در پناه قانون حفظ شود، بديهى است اگر باب رشوه گشوده شود قوانين درست نتيجه معكوس خواهد داد، زيرا اقويا هستند كه قدرت بر پرداختن رشوه دارند و در نتيجه قوانين بازيچه تازه‌اى در دست آنها براى ادامه ظلم و ستم و تجاوز به حقوق ضعفا خواهد شد.

به همين دليل در هر اجتماعى، رشوه نفوذ كند، شيرازه زندگى آنها از هم مى‌پاشد و ظلم و فساد و بى‌عدالتى و تبعيض در همه سازمانهاى آنها نفوذ مى‌كند و از قانون عدالت جز نامى باقى نخواهد ماند لذا در اسلام مساله رشوه‌خوارى با

[1] تفسير فى ظلال القرآن جلد اول صفحه 252.