" از فرزندان (ابراهيم)، داوود و سليمان و ايوب و يوسف و موسى و هارون بودند و اين چنين نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم* و نيز زكريا و يحيى و عيسى و الياس كه همه از صالحان بودند".

در اين آيه حضرت مسيح از فرزندان ابراهيم شمرده شده در حالى كه فرزند دخترى بود و اصولا پدرى نداشت.

در رواياتى كه از طرق شيعه و سنى در باره امام حسن و امام حسين ع وارد شده اطلاق كلمه" ابن رسول اللَّه" (فرزند پيغمبر) كرارا ديده مى‌شود.

در آيات مربوط به زنانى كه ازدواج با آنها حرام است مى‌خوانيم: وَ حَلائِلُ أَبْنائِكُمُ‌ (يعنى همسران پسران شما) [1] در ميان فقهاى اسلام اين مسئله مسلم است كه همسران پسرها و نوه‌ها، چه دخترى باشند و چه پسرى بر شخص حرام است و مشمول آيه فوق مى‌باشند.

5- آيا مباهله يك حكم عمومى است؟

شكى نيست كه آيه فوق يك دستور كلى براى دعوت به مباهله به مسلمانان نمى‌دهد بلكه روى سخن در آن تنها به پيامبر اسلام ص است، ولى اين موضوع مانع از آن نخواهد بود كه مباهله در برابر مخالفان يك حكم عمومى باشد و افراد با ايمان كه از تقوا و خدا پرستى كامل برخوردارند به هنگامى كه استدلالات آنها در برابر دشمنان بر اثر لجاجت به جايى نرسد از آنها دعوت به مباهله كنند.

از رواياتى كه در منابع اسلامى نقل شده نيز عموميت اين حكم استفاده مى‌شود: در تفسير نور الثقلين جلد 1 صفحه 351 حديثى از امام صادق ع نقل شده كه فرمود:

" اگر سخنان حق شما را مخالفان نپذيرفتند آنها را به مباهله دعوت كنيد".

[1] سوره نساء آيه 23.