" (إِذْ قالَ اللَّهُ يا عِيسى‌ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَ رافِعُكَ إِلَيَ‌).

بعضى تصور كرده‌اند كه واژه" متوفيك" از ماده" وفات" به معنى" مرگ" است، به همين دليل چنين مى‌پندارند كه با عقيده معروف ميان مسلمانان در باره عدم مرگ حضرت عيسى و زنده بودن او منافات دارد.

در حالى كه چنين نيست، زيرا ماده" فوت" به معنى از دست رفتن است ولى" توفى" (بر وزن ترقى) از ماده" وفى" به معنى تكميل كردن چيزى است و اينكه عمل به عهد و پيمان را وفا مى‌گويند به خاطر تكميل كردن و به انجام رسانيدن آن است، و نيز به همين دليل اگر كسى طلب خود را به طور كامل از ديگرى بگيرد، عرب مى‌گويد: توفى دينه،" يعنى طلب خود را به طور كامل گرفت".

در آيات قرآن نيز توفى به معنى گرفتن به طور مكرر به كار رفته است مانند:

وَ هُوَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ بِاللَّيْلِ وَ يَعْلَمُ ما جَرَحْتُمْ بِالنَّهارِ:" او كسى است كه روح شما را در شب مى‌گيرد و از آنچه در روز انجام مى‌دهيد آگاه است" [1] در اين آيه مساله خواب به عنوان توفى روح ذكر شده، همين معنى در آيه 42 سوره زمر و آيات ديگرى از قرآن نيز آمده است، درست است كه واژه توفى گاهى به معنى مرگ آمده و متوفى به معنى مرده است، ولى حتى در اينگونه موارد نيز حقيقتا به معنى مرگ نيست، بلكه به معنى تحويل گرفتن روح مى‌باشد و اصولا در معنى توفى، مرگ نيفتاده، و ماده فوت از ماده وفى به كلى جدا است.

با توجه به آنچه گفته شد معنى آيه مورد بحث روشن مى‌شود كه خداوند مى‌فرمايد:" اى عيسى! تو را بر مى‌گيرم و به سوى خود مى‌برم" (البته اگر توفى تنها به معنى گرفتن روح باشد، لازمه آن مرگ جسم است).

سپس مى‌افزايد:" و تو را از كسانى كه كافر شدند پاك مى‌سازم‌

[1] سوره انعام، آيه 60.