سپس مى‌افزايد:" من نشانه‌اى از سوى پروردگارتان براى شما آورده‌ام" (وَ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ‌).

اين تاكيدى است بر آنچه در آيه قبل، از زبان حضرت مسيح ع در باره معجزات او خوانديم، و اجمالى است از آن تفصيل.

و در پايان آيه چنين نتيجه گيرى مى‌كند:" بنا بر اين از (مخالفت) خداوند بترسيد و مرا اطاعت كنيد" (فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ‌).

" مسلما خداوند پروردگار من و پروردگار شما است، پس او را پرستش كنيد (نه من و نه چيز ديگر را) اين راه راست" راه توحيد و يكتاپرستى نه راه شرك و دوگانه و چندگانه پرستى (إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ‌).

در آيات ديگر قرآن نيز كرارا مى‌خوانيم كه حضرت مسيح ع روى مساله عبوديت و بندگى خود در پيشگاه خدا، تكيه مى‌فرمود، و بر خلاف آنچه در انجيلهاى تحريف يافته كنونى كه از زبان مسيح ع نقل شده كه او غالبا كلمه پدر را در باره خدا به كار مى‌برد، قرآن مجيد كلمه" رب" (پروردگار) و مانند آن را از او نقل مى‌كند كه دليلى است بر نهايت توجه او نسبت به مبارزه با شرك، و يا دعوى الوهيت حضرت مسيح ع و لذا تا زمانى كه حضرت مسيح ع در ميان مردم بود هيچ كسى جرأت پيدا نكرد او را يكى از خدايان معرفى كند و حتى آثار تعليمات مسيح ع در زمينه توحيد به منحرفان اجازه نداد كه تا دو قرن بعد از او نيز، عقايد شرك‌آلود خود را ظاهر سازند و به اعتراف محققان مسيحى مساله تثليث و اعتقاد به خدايان سه‌گانه از قرن سوم ميلادى پيدا شد. (شرح بيشتر در اين زمينه در جلد چهارم ذيل آيه 171 سوره نساء خواهد آمد).