مريم تحت سرپرستى زكريا بزرگ شد و آن چنان غرق عبادت و بندگى خدا بود كه به گفته ابن عباس هنگامى كه نه ساله شد، روزها را روزه مى‌گرفت و شبها را به عبادت مى‌پرداخت و آن چنان در پرهيزگارى و معرفت و شناسايى پروردگار پيش رفت كه از احبار و دانشمندان پارساى آن زمان نيز پيشى گرفت‌ [1] و هنگامى كه زكريا در كنار محراب او قرار مى‌گرفت و براى ديدار او مى‌آمد، غذاهاى مخصوصى كنار محراب او مشاهده مى‌كرد كه از آن به تعجب مى‌افتاد روزى" به او گفت: اين غذا را از كجا آوردى"؟ (قالَ يا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هذا).

مريم در جواب" گفت: اين از طرف خدا است و اوست كه هر كس را بخواهد بى حساب روزى مى‌دهد" (قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ‌).

اما اين غذا چه نوع غذايى بوده و از كجا براى مريم آمده در آيه شرح داده نشده است ولى از روايات متعددى كه در تفسير عياشى و غير آن از كتب" شيعه" و" اهل تسنن" آمده استفاده مى‌شود كه آن يك نوع ميوه بهشتى بوده كه در غير فصل، در كنار محراب مريم به فرمان پروردگار حاضر مى‌شده است و اين موضوع جاى تعجب نيست كه خدا از بنده پرهيزگارش اين چنين پذيرايى كند.

اين موضوع كه منظور از" رزقا" غذاى بهشتى باشد از قرائنى كه در گوشه و كنار آيه هست نيز استفاده مى‌شود، زيرا اولا كلمه" رزقا" به صورت نكره، نشانه آن است كه روزى خاص و ناشناسى براى زكريا بوده است. ثانيا پاسخ مريم كه" اين از طرف خدا است" نشانه ديگرى براى اين مطلب مى‌باشد ثالثا به هيجان آمدن زكريا و تقاضاى فرزندى از طرف پروردگار كه در آيه بعد به آن اشاره شده قرينه ديگرى براى اين معنى محسوب مى‌شود.

[1] مجمع البيان، جلد 2 صفحه 436.