بست و مادر او را بعد از تولد به بيت المقدس نزد دانشمندان و علماى يهود آورد و گفت: اين كودك هديه به بيت المقدس است، سرپرستى او را يك نفر از شما به عهده بگيرد، و چون آثار عظمت در چهره او نمايان بود و در خاندان شايسته‌اى متولد شده بود، گفتگو در ميان دانشمندان بنى اسرائيل در گرفت و هر يك مى‌خواست افتخار سرپرستى مريم، نصيب او شود، سرانجام طى مراسم خاصى كه شرح آن در تفسير آيه 44 همين سوره خواهد آمد، زكريا كفالت او را بر عهده گرفت.

هر چه بر سن مريم افزوده مى‌شد، آثار عظمت و جلال در وى نمايان‌تر مى‌گشت و به جايى رسيد كه قرآن در ادامه اين آيه در باره او مى‌گويد:" هر زمان زكريا وارد محراب او مى‌شد غذاى جالب خاصى نزد او مى‌يافت" (كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً).

" محراب" محل ويژه‌اى است كه در معبد براى امام آن معبد يا افراد خاصى در نظر گرفته مى‌شود، و براى نامگذارى آن به اين اسم جهاتى ذكر كرده‌اند كه از همه بهتر، سه جهت زير است:

نخست اين كه از ماده" حرب" به معنى جنگ گرفته شده است چون مؤمنان، در اين محل به مبارزه با شيطان و هوسهاى سركش بر مى‌خيزند، ديگر اينكه" محراب" اصولا به معنى بالاى مجلس است و چون محل محراب را در بالاى معبد قرار مى‌دهند به اين نام ناميده شده است در ضمن بايد توجه داشت كه وضع محراب در ميان بنى اسرائيل چنان كه گفته‌اند با وضع محرابهاى ما تفاوت داشت آنها محراب را از سطح زمين بالاتر مى‌ساختند به طورى كه چند پله مى‌خورد و اطراف آن مانند ديوارهاى اطاق آن را محفوظ مى‌كرد به طورى كه افرادى كه در داخل محراب بودند، از بيرون كمتر ديده مى‌شدند.

سوم اينكه: محراب به معنى تمام معبد است كه جايگاه مبارزه با هواى نفس و شيطان بوده است.