[سوره آل‌عمران (3): آيه 37]

فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ كَفَّلَها زَكَرِيَّا كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ يا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ (37)

ترجمه:

37- خداوند، او [مريم‌] را به طرز نيكويى پذيرفت، و به طرز شايسته‌اى، (نهال وجود) او را رويانيد (و پرورش داد)، و كفالت او را به" زكريا" سپرد. هر زمان زكريا وارد محراب او مى‌شد، غذاى مخصوصى در آن جا مى‌ديد. از او پرسيد:" اى مريم! اين را از كجا آورده‌اى؟!" گفت:" اين از سوى خداست. خداوند به هر كس بخواهد، بى حساب روزى مى‌دهد."

تفسير: پرورش مريم در سايه عنايت الهى‌

اين آيه ادامه بحث آيه گذشته در باره سرگذشت مريم است، مى‌فرمايد:

" پروردگارش او را به طرز نيكويى پذيرفت و به طور شايسته‌اى (گياه وجود) او را رويانيد و پرورش داد" (فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً).

مادر مريم باور نمى‌كرد او به عنوان خدمتگزار خانه خدا (بيت المقدس) پذيرفته شود به همين دليل آرزو داشت فرزندش پسر باشد، زيرا سابقه نداشت دخترى براى اين كار، انتخاب گردد، ولى طبق آيه فوق خداوند اين دختر پاك را براى نخستين بار جهت اين خدمت روحانى و معنوى پذيرفت.

بعضى از مفسران گفته‌اند: نشانه پذيرش او اين بود كه مريم بعد از بلوغ در دوران خدمتگزارى بيت المقدس هرگز عادت ماهانه نديد تا مجبور نگردد از اين‌