نمى‌كند).

و آيه 7 و 8 سوره زلزال:" فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ‌"، (هر كس اندكى كار نيك يا بد انجام دهد، خود آن را خواهد ديد).

همانطور كه گفتيم گاهى بعضى از مفسران، لفظ" جزاء" را در اين آيات تقدير گرفته‌اند، و اين خلاف ظاهر آيات است.

از بعضى آيات به دست مى‌آيد كه اين جهان كشتزار جهان ديگر است و عمل انسان بسان دانه‌اى است كه كشاورز در دل خاك مى‌افشاند، سپس همان دانه رشد و نمو كرده همان دانه را با مقادير زيادترى برداشت مى‌كند، اعمال انسان نيز با تبدلات و تغييرات بيشترى كه لازمه سراى رستاخيز است به خود انسان باز مى‌گردد چنان كه خداوند در سوره شورى آيه 20 مى‌فرمايد:

" مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ‌"، (هر كس كشت آخرت را بخواهد كشته او را افزايش مى‌دهيم).

از بعضى از آيات ديگر به دست مى‌آيد كه كارهاى نيك اين جهان در جهان ديگر به صورت نور و روشنايى در مى‌آيند، منافقان از مؤمنان مطالبه اين نور را مى‌كنند، و مى‌گويند:" انْظُرُونا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ‌"، (صبر كنيد تا ما از نور شما بهره گيريم).

و به آنها گفته مى‌شود:" ارْجِعُوا وَراءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُوراً"، (بازگرديد، اين نور را از دنيا طلب كنيد.) [1] اين آيات و ده‌ها آيات ديگر مى‌رساند كه ما، در روز رستاخيز عين عمل را به صورت كامل‌تر مى‌يابيم و اين همان تجسم اعمال است كه دانشمندان اسلامى به آن قائل‌اند.

[1] سوره حديد، آيه 13.