است و مى‌دانيم كه طريق ميانه و مستقيم، همواره يكى است و بيش از يكى نيست، چنان كه در آيه 153 سوره انعام مى‌خوانيم‌ وَ أَنَّ هذا صِراطِي مُسْتَقِيماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ‌ (و اين راه مستقيم من است، پس آن را پيروى كنيد و به راه‌هاى ديگر نرويد كه شما را از راه او پراكنده مى‌سازد).

در اين آيه" راه خدا" يكى معرفى شده، و راه‌هاى منحرف و بيگانه از خدا، متعدد و پراكنده، زيرا صراط مستقيم به صورت مفرد و طرق انحرافى به صورت جمع آورده شده است.

نتيجه اين كه" عدالت" هميشه، همراه با" نظام واحد" است و نظام واحد، نشانه" مبدأ واحد" مى‌باشد، بنا بر اين عدالت به معنى واقعى در عالم آفرينش دليل بر يگانگى آفريدگار خواهد بود. (دقت كنيد)

3- موقعيت دانشمندان:

در اين آيه، دانشمندان واقعى در رديف فرشتگان قرار گرفته‌اند و اين خود امتياز دانشمندان را بر ديگران اعلام مى‌كند، و نيز از آيه استفاده مى‌شود كه امتياز دانشمندان از اين نظر است كه در پرتو علم خود، به حقايق اطلاع يافته و به يگانگى خدا كه بزرگ‌ترين حقيقت است معترف‌اند.

روشن است كه آيه، همه دانشمندان را شامل مى‌شود و اگر در بعضى از روايات كه در ذيل اين آيه وارد شده" اولوا العلم" به ائمه اطهار ع تفسير شده از اين نظر است كه آنان، روشن‌ترين مصداق" اولوا العلم" هستند.

مرحوم طبرسى در مجمع البيان ضمن تفسير آيه از جابر بن عبد اللَّه انصارى از پيامبر گرامى اسلام ص نقل مى‌كند كه فرمود:

ساعة من عالم يتكى على فراشه ينظر فى علمه خير من عبادة العابد سبعين عاما

: (يك ساعت از زندگى دانشمندى كه بر بستر خود تكيه كرده و در