نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 2 صفحه : 464
" (وَ الْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحارِ).
در آن هنگام كه چشمهاى غافلان و بىخبران در خواب است و غوغاى جهان مادى فرو
نشسته و به همين دليل حالت حضور قلب و توجه خاص به ارزشهاى اصيل در قلب مردان خدا
زنده مىشود به پا مىخيزند و در پيشگاه با عظمتش سجده مىكنند و از گناهان خود
آمرزش مىطلبند و محو انوار جلال كبريايى او مىشوند، و تمام ذرات وجودشان زمزمه
توحيد سر مىدهد، و همانگونه كه با طلوع صبح، ظلمت شب برچيده مىشود و فيض عام
پروردگار بر صفحه جهان مىنشيند، آنها نيز به دنبال زمزمههاى عاشقانه سحرگاهان
همراه با طلوع صبح، پردههاى ظلمت غفلت و گناه از دلهايشان برچيده مىشود و انوار
رحمت و مغفرت و معرفت الهى بر دلهايشان فرو مىنشيند.
نكتهها:
1- در حديثى از امام صادق ع در تفسير آيه اخير مىخوانيم، كه فرمود: هر كس در
نماز وتر (آخرين ركعت نماز شب) هفتاد بار بگويد: استغفر اللَّه ربى و اتوب اليه و
تا يك سال اين عمل را ادامه دهد خداوند او را از استغفار كنندگان در سحر"
المستغفرين بالاسحار" قرار مىدهد و او را مشمول عفو و رحمت خود
مىسازد" [1] 2-
واژه" سحر" (بر وزن بشر) در اصل به معنى" پوشيده و پنهان
بودن" است و چون در ساعات آخر شب پوشيدگى خاصى بر همه چيز حكومت مىكند، نام
آن سحر گذاشته شده است لغت" سحر" (بر وزن شعر) نيز از همين ماده است
زيرا شخص ساحر دست به كارهايى مىزند كه اسرار آن از ديگران پوشيده و پنهان است
عرب به ريه و شش نيز گاهى سحر (بر وزن بشر) مىگويد و اين هم به خاطر پوشيده