درست است كه بدون اين وسايل، نمى‌توان زندگى كرد، و حتى پيمودن راه معنويت و سعادت نيز بدون وسايل مادى غير ممكن است، اما استفاده كردن از آنها در اين مسير مطلبى است، و دلبستگى فوق العاده و پرستش آنها و هدف نهايى بودن مطلب ديگر.

نكته‌ها:

1- چه كسى اين امور مادى را زينت داده؟

جمله" زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ‌" كه به صورت فعل مجهول ذكر شده مى‌گويد: علاقه به زن و فرزند و اموال و ثروتها در نظر مردم زينت داده شده است، در اينجا اين سؤال پيش مى‌آيد كه زينت دهنده چه كسى است؟

بعضى از مفسران معتقدند كه اين هوسهاى شيطانى است كه آنها را در نظرها زينت مى‌دهد و به آيه 24 سوره نمل" وَ زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ‌" (و شيطان اعمال آنها را در نظرشان جلوه داده است) و امثال آن استدلال كرده‌اند ولى اين استدلال صحيح به نظر نمى‌رسد زيرا آيه مورد بحث در باره" اعمال" سخن نمى‌گويد، بلكه در باره اموال و زنان و فرزندان سخن مى‌گويد.

آنچه در تفسير آيه صحيح به نظر مى‌رسد اين است كه زينت دهنده خداوند است از طريق دستگاه آفرينش و نهاد و خلقت آدمى.

زيرا خدا است كه عشق به فرزندان و مال و ثروت را در نهاد آدمى ايجاد كرده تا او را آزمايش كند و در مسير تكامل و تربيت پيش ببرد همانطور كه قرآن مى‌گويد:

" إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا"،" ما آنچه را در روى زمين هست زينت براى آن قرار داديم تا آنها را بيازماييم كه كداميك عملشان بهتر است. [1] يعنى از اين عشق و علاقه تنها در مسير خوشبختى و سازندگى بهره گيرند نه‌

[1] سوره كهف، آيه 7.