بوده‌اند، و مفهوم آن چنان گسترده است كه كفار ديروز و امروز را شامل مى‌شود.

" وقود"- چنان كه در سابق نيز اشاره شد- به معنى" آتشگيره" و چيزى كه آتش را با آن مى‌افروزند (مانند هيزم) مى‌باشد، نه آتش‌زنه (مانند كبريت) و تعبير" وَ أُولئِكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ" (و آنها هيزم آتش دوزخند)، مى‌رساند كه آتش دوزخ از درون وجود خود آنها زبانه مى‌كشد، و وجود آنها است كه آنها را آتش مى‌زند.

البته در بعضى از آيات داريم كه آتشگيره دوزخ، علاوه بر گنهكاران، سنگها نيز مى‌باشند كه ظاهرا منظور از آن بتهايى است كه از سنگ مى‌ساختند، بنا بر اين آتش دوزخ از درون وجود خودشان و اعمال و معبودهاى خودشان شعله‌ور مى‌گردد.

" دأب" در اصل به معنى ادامه سير و حركت است و به معنى" هر كار و عادت مستمر" نيز مى‌آيد. در آيه فوق حال كافران معاصر پيامبر ص تشبيه به عادت مستمر و سيره نادرست آل فرعون و اقوام پيش از آنها شده است كه آيات خدا را تكذيب كردند و خداوند آنها را به گناهانشان گرفت و در همين جهان به مجازات سختى گرفتار شدند.

اين در حقيقت هشدارى است به همه كافران لجوج كه سرنوشت فرعونيان و اقوام پيشين را به خاطر بياورند و مراقب اعمال خود باشند.