[سوره البقرة (2): آيه 286]

لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِينا أَوْ أَخْطَأْنا رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً كَما حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنا رَبَّنا وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا أَنْتَ مَوْلانا فَانْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرِينَ (286)

ترجمه:

286- خداوند هيچ كس را، جز به اندازه توانايى‌اش، تكليف نمى‌كند. (انسان،) هر كار (نيكى) را انجام دهد، براى خود انجام داده، و هر كار (بدى) كند، به زيان خود كرده است. (مؤمنان مى‌گويند:) پروردگارا! اگر ما فراموش يا خطا كرديم، ما را مؤاخذه مكن! پروردگارا! تكليف سنگينى بر ما قرار مده، آن چنان كه (به خاطر گناه و طغيان،) بر كسانى كه پيش از ما بودند، قرار دادى! پروردگارا! آنچه طاقت تحمل آن را نداريم، بر ما مقرر مدار! و آثار گناه را از ما بشوى! ما را ببخش و در رحمت خود قرار ده! تو مولا و سرپرست مايى، پس ما را بر جمعيت كافران، پيروز گردان!

تفسير: چند تقاضاى مهم‌

همانگونه كه در تفسير آيه قبل گذشت اين دو آيه ناظر به كسانى است كه از شنيدن اين جمله كه اگر چيزى را در دل پنهان داريد و آشكار سازيد خداوند آن را محاسبه كرده و مطابق آن جزا مى‌دهد، نگران شدند و گفتند: هيچ يك از ما از وسوسه‌ها و خطورات قلبى خالى نيست.

اين آيه مى‌گويد:" خداوند هيچ كس را جز به اندازه توانايى‌اش تكليف نمى‌كند" (لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها).