مصداقهاى روشن است.

بنا بر اين هر گونه تصرف در اموال ديگران از غير طريق صحيح و به ناحق مشمول اين نهى الهى است.

تمام معاملاتى كه هدف صحيحى را تعقيب نمى‌كند و پايه و اساس عقلايى ندارد مشمول اين آيه است.

همين معنى در سوره نساء آيه 29 با توضيح بيشترى خطاب به مؤمنان آمده است، مى‌فرمايد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجارَةً عَنْ تَراضٍ مِنْكُمْ‌:" اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اموال يكديگر را به باطل و از طرق نامشروع نخوريد مگر اينكه تجارتى باشد كه با رضايت شما انجام گيرد".

استثناء تجارت، توأم با تراضى، در واقع بيان يك مصداق روشن از طرق مشروع و حلال است، و هبه و ميراث و هديه، وصيت و مانند آن را نفى نمى‌كند، زيرا آنها نيز از طرق مشروع عقلايى است.

جالب اينكه بعضى از مفسران گفته‌اند: قرار گرفتن آيه مورد بحث بعد از آيات روزه (آيات 182- 187) نشانه يك نوع همبستگى در ميان اين دو است، در آنجا نهى از خوردن و آشاميدن به خاطر انجام يك عبادت الهى مى‌كند، و در اينجا نهى از خوردن اموال مردم به ناحق كه اين هم نوع ديگرى از روزه و رياضت نفوس است، و در واقع هر دو شاخه‌هايى از تقوا محسوب مى‌شود، همان تقوايى كه به عنوان هدف نهايى روزه معرفى شده است‌ [1] ذكر اين نكته نيز لازم است كه تعبير به" اكل" (خوردن) معنى وسيع و گسترده‌اى دارد كه هر گونه تصرفى را شامل مى‌شود، و در واقع اين تعبير كنايه‌اى است از انواع تصرفات، و" اكل" يك مصداق روشن آن است.

سپس در ذيل آيه، انگشت روى يك نمونه بارز" اكل مال به باطل" (خوردن‌

[1] اقتباس از تفسير فى ظلال القرآن جلد 1، صفحه 252.