نخست مى‌فرمايد:" پيامبر ص به آنچه از طرف پروردگارش نازل شده است ايمان آورده" (آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ‌).

و اين از امتيازات انبياى الهى است كه عموما به مرام و مكتب خويش ايمان قاطع داشته و هيچگونه تزلزلى در اعتقاد خود نداشته‌اند، قبل از همه خودشان مؤمن بودند، و بيش از همه استقامت و پايمردى داشتند.

در آيه 158 سوره اعراف اين موضوع را يكى از صفات ويژه پيامبر اسلام ص شمرده مى‌گويد: فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ كَلِماتِهِ‌:

" ايمان بياوريد به خدا و پيامبر و رسولش، همان پيامبر درس نخوانده‌اى كه ايمان به خدا و كلمات او دارد".

سپس مى‌افزايد:" مؤمنان نيز به خدا و فرشتگان او و كتابها و فرستادگان وى همگى ايمان آورده‌اند و (مى‌گويند) ما در ميان پيامبران او هيچگونه فرقى نمى‌گذاريم" و به همگى ايمان داريم (وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ‌). [1] آرى مؤمنان بر خلاف" كسانى كه مى‌خواهند بين خدا و پيامبرانش جدايى بيفكنند و به بعضى ايمان بياورند و بعضى را انكار كنند" (وَ يُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ‌ [2] هيچگونه تفاوتى ميان رسولان الهى نمى‌گذارند، و همه را از سوى خدا مى‌دانند، و همگى را محترم مى‌شمرند.

روشن است كه اين موضوع، منافاتى با نسخ اديان پيشين به وسيله اديان بعد ندارد، زيرا همانگونه كه سابقا اشاره شد، تعليمات انبياء همچون تعليمات مراحل مختلف تحصيلى از ابتدايى و راهنمايى و دبيرستانى و دانشگاهى است، گر چه‌

[1] جمله" وَ الْمُؤْمِنُونَ ..." مى‌تواند يك جمله مستانفه و جداگانه باشد (آن گونه كه در بالا تفسير شد، و مى‌تواند عطف به" الرسول" بوده باشد، و تفاوت زيادى ندارد، هر چند معنى اول مناسب‌تر است.

[2] سوره نساء، آيه 150.