خيانت در آن، گناه بزرگى است.

4- سپس همه مردم را مخاطب ساخته و يك دستور جامع در زمينه شهادت بيان مى‌كند و مى‌فرمايد:" شهادت را كتمان نكنيد و هر كس آن را كتمان كند قلبش گناهكار است" (وَ لا تَكْتُمُوا الشَّهادَةَ وَ مَنْ يَكْتُمْها فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ‌).

بنا بر اين كسانى كه از حقوق ديگران آگاهند موظف‌اند به هنگام دعوت براى اداى شهادت آن را كتمان نكنند، بلكه بسيارى معتقدند در مورد حقوق مردم بدون دعوت نيز بايد اداى شهادت كرد.

روشن است كه اداى شهادت واجب كفايى است، يعنى اگر بعضى اقدام بر آن كنند به گونه‌اى كه حق با آن ثابت شود از گردن ديگران ساقط خواهد شد.

و از آنجا كه كتمان شهادت و خوددارى از اظهار آن، به وسيله دل و روح انجام مى‌شود، آن را به عنوان يك گناه قلبى معرفى كرده و مى‌گويد:" كسى كه چنين كند قلب او گناهكار است" [1] و باز در پايان آيه براى تاكيد و توجه بيشتر نسبت به حفظ امانت و اداى حقوق يكديگر و عدم كتمان شهادت هشدار داده، مى‌فرمايد:" خداوند نسبت به آنچه انجام مى‌دهيد دانا است" (وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ‌).

ممكن است مردم ندانند چه كسى قادر بر اداى شهادت است و چه كسى نيست، و نيز ممكن است مردم ندانند در آنجا كه اسناد و گروگانى وجود ندارد، چه كسى طلبكار و چه كسى بدهكار است، خداوند همه اينها را مى‌داند و هر كس را طبق اعمالش جزا مى‌دهد.

[1] منظور از" قلب" در آيات قرآن، همان روح و عقل است، شرح بيشتر در باره اين موضوع را در جلد اول ذيل آيه 7 سوره بقره ملاحظه كنيد.