[سوره البقرة (2): آيه 274]

الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (274)

ترجمه:

274- آنها كه اموال خود را، شب و روز، پنهان و آشكار، انفاق مى‌كنند، مزدشان نزد پروردگارشان است، نه ترسى بر آنهاست، و نه غمگين مى‌شوند.

شان نزول:

در احاديث بسيارى آمده است كه اين آيه در باره على ع نازل شده است زيرا آن حضرت چهار درهم داشت، درهمى را در شب و درهمى را در روز و درهمى را آشكارا و درهمى را در نهان انفاق كرد و اين آيه نازل شد [1] ولى مى‌دانيم نزول آيه در يك مورد خاص، مفهوم آن را محدود نمى‌كند، و شمول حكم را نسبت به ديگران، نفى نمى‌نمايد.

تفسير: انفاق به هر شكل و صورت مطلوب است‌

باز در اين آيه سخن از مساله ديگرى در ارتباط با انفاق در راه خدا است و آن كيفيات مختلف و متنوع انفاق است، مى‌فرمايد:" آنها كه اموال خود را در شب و روز، پنهان و آشكار، انفاق مى‌كنند پاداششان نزد پروردگارشان است‌

[1] نور الثقلين، جلد 1 صفحه 290 و 291- نويسنده الدر المنثور آن را از ابن عساكر و طبرانى و ابو حاتم و ابن جرير و جمعى ديگر نقل كرده است. و به گفته بعضى اين آيه به اتفاق علماى شيعه و اكثر علماى اهل سنت در شان على بن ابى طالب ع نازل شده است ...

از علماى اهل سنت: واحدى، ثعلبى، خوارزمى، سدى، كلبى، زمخشرى، طافى، قشيرى، ماوردى، ابن مغازلى، ابن ابى الحديد و غير آنها نيز اين حديث نقل شده است.- به تفسير برهان و تفسير اثنى عشرى، ذيل آيه مورد بحث مراجعه شود.