نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 2 صفحه : 338
آيه فوق چندان مشكل نيست.
ضمنا از آيه استفاده مىشود كه يك نوع ارتباط ميان" ترك نمودن
انفاق" و" فحشاء" وجود دارد البته اگر" فحشاء" به معنى
بخل باشد ارتباط آن از اين جهت است كه ترك انفاق و بخششهاى مالى، آرام آرام
صفت" بخل" را كه از بدترين صفات است در انسان ايجاد مىكند و اگر"
فحشاء" را به معنى مطلق گناه يا گناه جنسى بگيريم باز ارتباط آن با ترك انفاق
بر كسى پوشيده نيست، زيرا سرچشمه بسيارى از گناهان، و بىعفتيها و خودفروشيها، فقر
و تهيدستى است علاوه بر همه اينها، انفاق يك سلسله آثار و بركات معنوى دارد كه جاى
انكار نيست.
سپس مىافزايد:" خداوند آمرزش از سوى خود و فضل و بخشش را به شما وعده
مىدهد" (وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ
وَ فَضْلًا).
در تفسير" مجمع البيان" از امام صادق ع نقل شده است كه: هنگام انفاق
دو چيز از طرف خدا است و دو چيز از ناحيه شيطان آنچه از جانب خداست يكى"
آمرزش گناهان" و ديگرى" وسعت و افزونى اموال" و آنچه از طرف شيطان
است يكى وعده فقر و تهيدستى و ديگرى امر به فحشاء است.
بنا بر اين منظور از مغفرة، آمرزش گناهان است و منظور از فضل همانطور كه از
ابن عباس نقل شده زياد شدن سرمايهها در پرتو انفاق مىباشد.
جالب توجه اينكه از امير مؤمنان على ع نقل شده كه فرمود:" هنگامى كه در
سختى و تنگدستى افتاديد به وسيله انفاق كردن، با خدا معامله كنيد" (انفاق
كنيد تا از تهيدستى نجات يابيد) [1] و در پايان آيه مىفرمايد:" خداوند قادر و توانا و
عالم است" (وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ).