[سوره البقرة (2): آيه 257]

اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (257)

ترجمه:

257- خداوند، ولى و سرپرست كسانى است كه ايمان آورده‌اند، آنها را از ظلمتها، به سوى نور بيرون مى‌برد. (اما) كسانى كه كافر شدند، اولياى آنها طاغوتها هستند، كه آنها را از نور، به سوى ظلمتها بيرون مى‌برند، آنها اهل آتش‌اند و هميشه در آن خواهند ماند.

تفسير: نور ايمان و ظلمات كفر

با اشاره‌اى كه در مساله ايمان و كفر و روشن بودن حق از باطل و راه راست از مسير انحرافى در آيه قبل آمده بود در اينجا وضع مؤمنان و كافران را از نظر راهنما و رهبر مشخص مى‌كند، مى‌فرمايد:" خداوند ولى و سرپرست كسانى است كه ايمان آورده‌اند" (اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا).

و در پرتو اين ولايت و رهبرى" آنها را از ظلمتها به سوى نور خارج مى‌سازد" (يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ).

لغت" ولى" چنان كه بعدا به طور مشروح در ذيل آيه‌ إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ ... [1] خواهد آمد در اصل به معنى" نزديكى و عدم جدايى" است به همين جهت به سرپرست و مربى و راهبر" ولى" گفته مى‌شود، به دوستان و رفقاى صميمى نيز اين واژه اطلاق مى‌گردد اما روشن است كه در آيه مورد بحث به معنى اول است و لذا مى‌فرمايد:

[1] سوره مائده، آيه 55.