مرحوم" طبرسى" در" مجمع البيان"، عموميت آيه را نسبت به انفاقهاى واجب و مستحبّ ترجيح مى‌دهد معتقد است ذيل آيه مشتمل بر تهديدى نيست بلكه خبر از حوادث وحشتناك روز قيامت مى‌دهد [1] ولى با توجه به آخرين جمله آيه كه كافران را ظالمان مى‌شمرد، اشاره‌اى است كه ترك انفاق نوعى كفر و ظلم است و اين جز در انفاقات واجب، تصور نمى‌شود.

سپس مى‌افزايد: امروز كه توانايى داريد انفاق كنيد" پيش از آنكه روزى فرا رسد كه نه خريد و فروش در آن است و نه رابطه دوستى و نه شفاعت" (مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لا بَيْعٌ فِيهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ). [2] اشاره به اينكه راه‌هاى نجاتى كه در دنيا از طرق مادى وجود دارد هيچكدام در آنجا نيست، نه بيع و معامله‌اى مى‌توانيد انجام دهيد كه سعادت و نجات از عذاب را براى خود بخريد و نه دوستيهاى مادى اين جهان كه با سرمايه‌هاى خود كسب مى‌كنيد در آنجا نفعى به حال شما دارد زيرا آنها نيز به نوبه خود گرفتار اعمال خويش‌اند و از خود به ديگرى نمى‌پردازند و نه شفاعت در آنجا به حال شما سودى دارد زيرا شفاعت الهى در سايه كارهاى الهى انجام مى‌گيرد كه انسان را شايسته شفاعت مى‌كند و شما آن را انجام نداده‌ايد و اما شفاعتهاى مادى كه با مال و ثروت در اين دنيا قابل بدست آوردن است در آنجا وجود نخواهد داشت.

بنا بر اين شما با ترك انفاق و انباشتن اموال و بخل نسبت به ديگران تمام درهاى نجات را به روى خود بسته‌ايد.

و در پايان آيه مى‌فرمايد:" كافران همان ظالمان‌اند

[1] مجمع البيان، جلد 1 و 2 صفحه 360.

[2]" خلة" از ماده" خلل" به معنى فاصله ميان دو چيز است و از آنجا كه دوستى و محبت در لابلاى وجود انسان و روح او، حلول مى‌كند و فاصله‌ها را پر مى‌نمايد، اين واژه به معنى دوستى عميق آمده است.