مى‌فرمايد:" آنها كه مى‌دانستند خدا را ملاقات خواهند كرد (و به روز رستاخيز و وعده‌هاى الهى ايمان داشتند) گفتند: چه بسيار گروه‌هاى كوچكى كه به فرمان خدا بر گروه‌هاى عظيمى پيروز شدند و خداوند با صابران (و استقامت كنندگان) همراه است" (قالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اللَّهِ كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ‌). [1] اين جمله به خوبى نشان مى‌دهد كسانى كه ايمان راسخ به روز رستاخيز داشتند به بقيه هشدار دادند كه نبايد به" كميت" جمعيت نگاه كرد، بلكه بايد" كيفيت" را در نظر گرفت، زيرا بسيار شده كه جمعيت كم از نظر نفرات، اما با كيفيتى بالا، از جهت ايمان و اراده و تصميم و متكى به عنايات الهى به اذن اللَّه بر جمعيتهاى انبوه پيروز شدند.

بايد توجه داشت كه" يظنون" در اينجا به معنى" يعلمون" مى‌باشد، يعنى كسانى كه به رستاخيز، يقين داشتند و وعده‌هاى الهى را در مورد پاداش مجاهدان راستين مى‌دانستند (زيرا ظن در بسيارى از موارد به معنى يقين به كار مى‌رود و اگر آن را به معنى گمان هم بدانيم باز بى تناسب نخواهد بود زيرا مفهوم آيه چنين مى‌شود كه گمان به رستاخيز تا چه رسد به علم و يقين، انسان را در برابر اهداف الهى مصمم مى‌سازد همانگونه كه گمان به منافع، در كارهاى مهم همچون كشاورزى و تجارت و صنعت صاحبان آنها را مصمم مى‌كند.

در باره اينكه چرا به روز قيامت، روز لقاى پروردگار گفته شده در ذيل آيه 46 همين سوره به مقدار كافى بحث كرديم.

[1]" فئة" از ماده" فى‌ء" در اصل به معنى بازگشت است و از آنجا كه جمعيتى كه پشتيبان يكديگرند هر يك به كمك ديگرى باز مى‌گردد، به آنها" فئه" (بر وزن هبه) اطلاق شده است.