دشمن و اطاعت از دستور رهبر و فرمانده دارد.

طالوت مى‌خواست بداند انبوه لشكر تا چه اندازه، فرمان او را اطاعت مى‌كنند، به ويژه اينكه آنها با ترديد و دودلى و حتى اعتراض، رهبرى او را پذيرفته بودند، گر چه در ظاهر تسليم شده بودند ولى شايد هنوز در باطن، شك و ترديد بر دلهاى آنها حكومت مى‌كرد، به همين دليل مامور مى‌شود كه آنها را امتحان كند، تا روشن شود، آيا اين سربازان كه مى‌خواهند در برابر شمشير آتشبار دشمن بايستند، توانايى تحمل مقدارى تشنگى را دارند يا نه؟

ولى اكثريت آنها- همانطور كه در شرح داستان قبلا خوانديم و در آيه مورد بحث به طور فشرده به آن اشاره شده از بوته اين امتحان سالم بيرون نيامدند، چنان كه قرآن مى‌گويد:" آنها همگى جز عده كمى از آنها، از آن آب نوشيدند" (فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ‌).

و به اين ترتيب، دومين تصفيه در ارتش طالوت انجام يافت، زيرا" تصفيه اول" همان بود كه به هنگام اعلام بسيج عمومى گفته بود كسانى كه تجارت يا بناى نيمه‌كاره و امثال آن دارند، همراه من نيايند.

سپس مى‌افزايد:" هنگامى كه او (طالوت) و افرادى كه به وى ايمان آورده بودند (و از بوته آزمايش سالم به در آمدند)، از آن نهر گذشتند گفتند: امروز ما (با اين جمعيت اندك) توانايى مقابله با جالوت و سپاهيان او را نداريم" (فَلَمَّا جاوَزَهُ هُوَ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ قالُوا لا طاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ‌).

اين جمله به خوبى نشان مى‌دهد كه همان گروه اندك كه از آزمايش تشنگى سالم به در آمدند همراه او حركت كردند، ولى همانها نيز وقتى فكر كردند كه به زودى در برابر ارتش عظيم و نيرومند جالوت قرار مى‌گيرند فريادشان از كمى نفرات بلند شد و اين سومين مرحله آزمايش بود، زيرا تنها گروه كوچك‌ترى از اين گروه اندك، اعلام آمادگى و وفادارى كامل كردند، چنان كه قرآن در ادامه اين آيه‌