و تفاسير ما و همچنين در كتب" عهد قديم" (تورات) سخن بسيار است و از همه روشن‌تر چيزى است كه در احاديث اهل بيت ع و گفته‌هاى بعضى از مفسران مانند ابن عباس آمده است و آن اينكه:" تابوت" همان صندوقى بود كه مادر موسى او را در آن گذاشت و به دريا افكند و هنگامى كه به وسيله عمال فرعون از دريا گرفته شد و موسى را از آن بيرون آوردند هم چنان در دستگاه فرعون نگهدارى مى‌شد و سپس به دست بنى اسرائيل افتاد، بنى اسرائيل اين صندوق خاطره‌انگيز را محترم مى‌شمردند و به آن تبرك مى‌جستند.

موسى در واپسين روزهاى عمر خود الواح مقدس را كه احكام خدا بر آن نوشته شده بود به ضميمه زره خود و يادگارهاى ديگرى در آن نهاد، و به وصى خويش" يوشع بن نون" سپرد و به اين ترتيب اهميت اين صندوق در نظر بنى اسرائيل بيشتر شده و لذا در جنگهايى كه ميان آنان و دشمنان واقع مى‌شد آن را با خود مى‌بردند، و اثر روانى و معنوى خاصى در آنها مى‌گذارد، و لذا گفته‌اند تا هنگامى كه اين صندوق خاطره‌انگيز با آن محتويات مقدس در ميانشان بود، با سربلندى زندگى مى‌كردند، ولى تدريجا مبانى دينى آنها ضعيف شد و دشمنان بر آنها چيره شدند و آن صندوق را از آنها گرفتند، اما" اشموئيل" طبق آيات مورد بحث به آنها وعده داد كه به زودى صندوق عهد، به عنوان يك نشانه بر صدق گفتار او به آنها باز خواهد گشت.

از جمله" فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ بَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ آلُ مُوسى‌ وَ آلُ هارُونَ‌" بر مى‌آيد كه اولا صندوق عهد، همان طور كه گفتيم محتوياتى داشت كه جمعيت بنى اسرائيل را آرامش مى‌بخشيد و در حوادث گوناگون نفوذ معنوى و اثر روانى در آنها داشت" فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ‌" و ثانيا قسمتى از يادگارهاى خاندان موسى و خاندان هارون نيز بعدها به محتويات آن افزوده شده بود.

بايد توجه داشت كه" سكينة" از ماده" سكون" به معنى آرامش است و