طاعون فرار كردند و در بيابان همگى از بين رفتند مدتها از اين جريان گذشت و حزقيل‌ [1] كه يكى از پيامبران بنى اسرائيل بود از آنجا عبور نمود و از خدا خواست كه آنها را زنده كند خداوند دعاى او را اجابت نمود و آنها به زندگى بازگشتند.

تفسير: چگونه مردند و چگونه زنده شدند؟

اين آيه، همانگونه كه در شان نزول آمد، اشاره سر بسته و در عين حال آموزنده‌اى است. به سرگذشت عجيب يكى از اقوام پيشين، كه بيمارى مسرى و وحشتناكى در محيط آنها ظاهر گشت، و هزاران نفر، از آن منطقه فرار كردند، مى‌فرمايد:" آيا نديدى كسانى را كه از خانه خود از ترس مرگ فرار كردند در حالى كه هزاران نفر بودند" (أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ هُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ‌).

مسلم است كه جمله" أَ لَمْ تَرَ" (آيا نديدى) در اينجا به معنى آيا نمى‌دانى است، زيرا در ادبيات عرب هر گاه بخواهند مطلبى را به طور كامل مجسم سازند و آن را به عنوان يك امر واضح قلمداد كنند مخاطب را با جمله" ا لم تر" خطاب مى‌كنند، گر چه مخاطب در اين جمله، پيامبر است، ولى در واقع، منظور همه افرادند.

گر چه آيه فوق اشاره به عدد خاصى نكرده، و تنها واژه" الوف" كه به معنى هزارها است، به كار برده، ولى بعضى از روايات، تعداد نفرات آنها را ده هزار و بعضى هفتاد يا هشتاد هزار ذكر مى‌كند [2] سپس به عاقبت كار آنها اشاره كرده، مى‌فرمايد:" خداوند به آنها فرمود:

بميريد" و به آن بيمارى كه آن را بهانه قرار داده بودند مردند (فَقالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا).

[1]" حزقيل" طبق بعضى از روايات سومين پيشواى بنى اسرائيل بعد از موسى ع بود.

[2] به تفسير مجمع البيان و قرطبى و روح البيان، ذيل آيه مورد بحث مراجعه شود.