تفسير اول لازم نيست و به تعبير ديگر ادامه عده تا يك سال بنا بر تفسير اول، يك حق است و بنا بر تفسير دوم يك حكم، ولى ظاهر آيه با تفسير اول سازگارتر است چرا كه ظاهر جمله اخير اين است كه جنبه استثناء از حكم قبل دارد.

نكته: آيا اين آيه نسخ شده است؟

بسيارى از مفسران معتقدند كه اين آيه به وسيله آيه 234 همين سوره كه قبلا گذشت و در آن، عده وفات چهار ماه و ده روز تعيين شده بود نسخ شده است، و مقدم بودن آن آيه بر اين آيه از نظر ترتيب و تنظيم قرآنى دليل بر اين نيست كه قبلا نازل شده است، زيرا مى‌دانيم تنظيم آيات يك سوره بر طبق تاريخ نزول نيست، بلكه گاهى آياتى كه بعد نازل شده در آغاز سوره قرار گرفته، و آياتى كه قبل نازل شده در اواخر سوره، و اين به خاطر مناسبت آيات و به دستور پيغمبر اكرم ص صورت گرفته است.

و نيز گفته‌اند حق نفقه يك سال، قبل از نزول آيات ارث بوده و بعد از آن كه براى زن، ارث قرار داده شد، اين حق از بين رفت، بنا بر اين آيه فوق، از دو جهت (از نظر مقدار زمان عده و از نظر نفقه) نسخ شده است.

مرحوم" طبرسى" در" مجمع البيان" مى‌گويد: همه علما اتفاق دارند كه اين آيه منسوخ است، سپس حديثى از امام صادق ع نقل مى‌كند كه (در عصر جاهليت) هنگامى كه مرد از دنيا مى‌رفت تا يك سال از مال شوهر، نفقه او را مى‌دادند سپس بدون ميراث، خارج مى‌شد، بعدا آيه يك چهارم و يك هشتم (مربوط به ارث زن)، اين آيه را نسخ كرد.

بنا بر اين بايد نفقه زن در مدت عده، از ارث او باشد، و نيز از آن حضرت نقل مى‌كند كه فرمود: آيه مربوط به نگه داشتن عده در چهار ماه و ده روز و همچنين آيه‌