نيز مى‌شود.

مرحوم صاحب" حدائق"، فقيه و محدث معروف، مى‌گويد: اصحاب ما تصريح كرده‌اند كه تعريض و كنايه نسبت به خواستگارى در مورد زنى كه در عده رجعى است، حرام است، اما نسبت به زن مطلقه غير رجعيه هم از سوى شوهرش و هم از سوى ديگران جايز است، ولى تصريح به آن براى هيچكدام جايز نيست ...

اما در عده بائن، تعريض از ناحيه شوهر و ديگران جايز است ولى تصريح تنها از سوى شوهر جايز است نه ديگرى- شرح بيشتر اين موضوع را در كتب فقهى مخصوصا در ادامه كلام صاحب حدائق مطالعه فرمائيد. [1] سپس در ادامه آيه مى‌فرمايد:" (ولى در هر حال) عقد نكاح را نبنديد تا عده آنها به سر آيد" (وَ لا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّكاحِ حَتَّى يَبْلُغَ الْكِتابُ أَجَلَهُ‌).

و به طور مسلم اگر كسى در عده، عقد ازدواج ببندد باطل است، بلكه اگر آگاهانه اين كار را انجام دهد سبب مى‌شود كه آن زن براى هميشه نسبت به او حرام گردد.

و به دنبال آن مى‌فرمايد:" بدانيد خداوند آنچه را در دل داريد مى‌داند از مخالفت او به پرهيزيد و بدانيد كه خداوند آمرزنده داراى حلم است" و در مجازات بندگان عجله نمى‌كند (وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما فِي أَنْفُسِكُمْ فَاحْذَرُوهُ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ‌).

و به اين ترتيب خداوند از تمام نيات و اعمال بندگانش آگاه است و متخلفان را به سرعت مجازات نمى‌كند" لا تعزموا" از ماده" عزم" به معنى قصد است، و هنگامى كه مى‌فرمايد: وَ لا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّكاحِ‌، در واقع نهى از انجام عقد ازدواج به صورت مؤكد است، يعنى حتى نيت چنين كارى را در زمان عده نكنيد.

[1] حدائق جلد 24 صفحه 90.