شما نيست كه هر چه مى‌خواهند در باره خودشان به طور شايسته انجام دهند" و با مرد دلخواه خود ازدواج كنند. (وَ الَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَ يَذَرُونَ أَزْواجاً يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْراً فَإِذا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلا جُناحَ عَلَيْكُمْ فِيما فَعَلْنَ فِي أَنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ‌).

و از آنجا كه گاه اولياء و بستگان زن، دخالتهاى بى موردى در كار او مى‌كنند و يا منافع خويش را در ازدواج آينده زن در نظر مى‌گيرند، در پايان آيه خداوند به همه هشدار مى‌دهد و مى‌فرمايد:" خداوند از هر كارى كه انجام مى‌دهيد آگاه است" و هر كس را به جزاى اعمال نيك و بد خود مى‌رساند (وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ).

جمله" فَلا جُناحَ عَلَيْكُمْ فِيما فَعَلْنَ فِي أَنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ‌" با توجه به اينكه مخاطب، مردان فاميل هستند، نشان مى‌دهد كه گويى آزاد گذاشتن زن را بعد از مرگ شوهر، براى خود گناه مى‌دانستند و به عكس تضييق و سختگيرى را وظيفه مى‌شمردند، اين آيه به وضوح مى‌گويد آنها را آزاد بگذاريد و هيچ گناهى بر شما نيست (در ضمن از اين تعبير استفاده مى‌شود كه ولايت پدر و جد نيز در اينجا ساقط است) ولى به زنان نيز يادآورى مى‌كند كه آنها از آزادى خود سوء استفاده نكنند و به طور شايسته (بالمعروف) براى انتخاب شوهر جديد، اقدام نمايند.

طبق رواياتى كه از پيشوايان اسلام به ما رسيده است زنان موظفند در اين مدت شكل سوگوارى خود را حفظ كنند، يعنى مطلقا آرايش نكنند، ساده باشند و البته فلسفه نگاهدارى اين چنين عده‌اى نيز همين را ايجاب مى‌كند.

اسلام زنان را بحدى از آداب و رسوم خرافى دوران جاهلى نجات داد كه برخى پنداشتند حتى در همين مدت كوتاه عده هم مى‌توانند ازدواج كنند، يكى از همين زنان كه چنين مى‌پنداشت، روزى خدمت پيغمبر اكرم ص آمد و مى‌خواست اجازه براى ازدواج مجدد بگيرد، از پيغمبر اكرم ص سؤال كرد آيا اجازه مى‌دهيد سرمه كشيده و خود را آرايش دهم؟

حضرت فرمود: شما زنان موجودات عجيبى هستيد! تا قبل از اسلام عده‌