نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 2 صفحه : 186
به سراغ يك
مساله مهم، يعنى مساله" رضاع" (شير دادن) و با تعبيراتى بسيار كوتاه و
فشرده و در عين حال پر محتوا و آموزنده جزئيات اين مساله را بازگو مىكند.
1- نخست
مىگويد:" مادران فرزندان خود را دو سال تمام شير مىدهند" (وَ
الْوالِداتُ يُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كامِلَيْنِ).
"
والدات" جمع" والده"، در لغت عرب به معنى مادر است، ولى"
ام" معنى وسيعترى دارد كه گاه به مادر يا مادر مادر، و گاه به ريشه و اساس
هر چيزى اطلاق مىشود.
در اين بخش
از آيه، حق شير دادن در دو سال شيرخوارگى به مادر داده شده، و او است كه مىتواند
در اين مدت از فرزند خود نگاهدارى كند و به اصطلاح حق حضانت در اين مدت از آن مادر
است، هر چند ولايت بر اطفال صغير به عهده پدر گذاشته شده است، اما از آنجا كه
تغذيه جسم و جان نوزاد در اين مدت با شير و عواطف مادر پيوند ناگسستنى دارد اين حق
به مادر داده شده، علاوه بر اين عواطف مادر نيز بايد رعايت شود، زيرا او نمىتواند
آغوش خود را در چنين لحظات حساسى از كودكش خالى ببيند و در برابر وضع نوزادش بى
تفاوت باشد، بنا بر اين قرار دادن حق حضانت و نگاهدارى و شير دادن براى مادر يك
نوع حق دو جانبه است كه هم براى رعايت حال فرزند است و هم مادر، و تعبير"
اولادهن" (فرزندانشان) اشاره لطيفى به اين مطلب است.
گر چه ظاهر
اين جمله مطلق است، و زنان مطلقه و غير مطلقه را شامل مىشود، ولى جملههاى بعد
نشان مىدهد كه اين آيه به زنان مطلقه نظر دارد هر چند مادران ديگر نيز از چنين
حقى برخوردارند، اما در صورت نبودن جدايى و طلاق، عملا اثر ندارد.
2- سپس
مىافزايد" اين براى كسى است كه بخواهد دوران شيرخوارگى را كامل كند" (لِمَنْ
أَرادَ أَنْ يُتِمَّ الرَّضاعَةَ).
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 2 صفحه : 186