229- طلاق،
(طلاقى كه رجوع و بازگشت دارد،) دو مرتبه است، (و در هر مرتبه،) بايد به طور
شايسته همسر خود را نگاهدارى كند (و آشتى نمايد)، يا با نيكى او را رها سازد (و از
او جدا شود). و براى شما حلال نيست كه چيزى از آنچه به آنها دادهايد، پس بگيريد،
مگر اينكه دو همسر، بترسند كه حدود الهى را بر پا ندارند. اگر بترسيد كه حدود الهى
را رعايت نكنند، مانعى براى آنها نيست كه زن، فديه و عوضى بپردازد (و طلاق بگيرد).
اينها حدود و مرزهاى الهى است، از آن، تجاوز نكنيد! و هر كس از آن تجاوز كند،
ستمگر است.
شان نزول:
زنى خدمت يكى
از همسران پيامبر ص رسيد و از شوهرش شكايت كرد كه او پيوسته وى را طلاق مىدهد و
سپس رجوع مىكند تا به اين وسيله به زيان و ضرر افتد- و در جاهليت چنين بود كه مرد
حق داشت همسرش را هزار بار طلاق بدهد و رجوع كند و حدى براى آن نبود، هنگامى كه
اين شكايت به محضر پيغمبر اكرم ص رسيد آيه فوق نازل گشت و حد طلاق را سه بار قرار
داد. [1]
[1] مجمع البيان، جلد 1 و 2 صفحه 329 (اين شان
نزول در تفسير كبير و قرطبى و روح المعانى نيز ذيل آيه مورد بحث آمده است).
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 2 صفحه : 166