و از طريق آيات قرآنى به آنها پاسخ مى‌داد.

اصولا سؤال كردن يكى از حقوق مردم در برابر رهبران است حتى اين حق را به دشمنان نيز بايد داد كه سؤالات خود را به طور معقول طرح كنند، سؤال كليد حل مشكلات است، سؤال دريچه علوم است، سؤال وسيله انتقال دانشهاست.

اصولا طرح سؤالات مختلف در هر جامعه نشانه جنب و جوش افكار و بيدارى انديشه‌هاست و وجود اين همه سؤال در عصر پيامبر نشانه تكان خوردن افكار مردم آن محيط در پرتو قرآن و اسلام است.

از اينجا روشن مى‌شود كسانى كه با طرح سؤالات منطقى در جامعه مخالفت مى‌كنند كارشان با روح تعليمات اسلام ناسازگار است.

زندگى فردى و اجتماعى، هيچكدام بدون يك نظم صحيح به سامان نمى‌رسد، نظم در برنامه‌ريزى و نظم در مديريت و اجرا، و يك نگاه به عالم آفرينش از منظومه‌هاى جهان بالا گرفته تا ساختمان بدن انسان و اعضاى مختلف آن براى پى بردن به اين اصل عمومى كه حاكم بر كل آفرينش است كافى به نظر مى‌رسد.

بر همين اساس خداوند، اسباب اين نظم را در اختيار انسان قرار داد و حركات منظم كره زمين به دور خود و به دور خورشيد، و همچنين گردش منظم ماه را وسيله‌اى براى نظام زمان‌بندى قرار داده، تا برنامه‌هاى زندگى اعم از مادى و معنوى، تحت نظام درآيد.

فكر كنيد اگر نظم معين روز و شب و خورشيد و ماه نبود و مقياسى براى سنجش زمان در دست نداشتيم چه آشفتگى در سراسر زندگى ما پيدا مى‌شد و لذا خداوند از اين معنى به صورت يكى از مواهب مهم خويش در آيه 5 سوره يونس ياد كرده، مى‌فرمايد: هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياءً وَ الْقَمَرَ نُوراً وَ قَدَّرَهُ مَنازِلَ لِتَعْلَمُوا