از انجام ماموريت خود به مدينه بازگشت و جريان را به اطلاع پيغمبر ص رساند اين آيه نازل شد و بيان داشت كه زنان مشرك و بت‌پرست شايسته همسرى و ازدواج با مردان مسلمان نيستند.

تفسير: ازدواج با مشركان ممنوع است‌

مطابق شان نزولى كه در بالا آمد، اين آيه نيز در واقع پاسخ به سؤال ديگرى درباره ازدواج با مشركان است، مى‌فرمايد:" با زنان مشرك و بت‌پرست ما دام كه ايمان نياورده‌اند ازدواج نكنيد" (وَ لا تَنْكِحُوا الْمُشْرِكاتِ حَتَّى يُؤْمِنَ‌).

سپس در يك مقايسه، مى‌افزايد:" كنيز با ايمان از زن آزاد بت‌پرست بهتر است، هر چند زيبايى او شما را به اعجاب وادارد" (وَ لَأَمَةٌ مُؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكَةٍ وَ لَوْ أَعْجَبَتْكُمْ‌).

درست است كه ازدواج با كنيزان (مخصوصا كنيزانى كه نه بهره چندانى از زيبايى دارند و نه مال) در عرف مردم جالب و پسنديده نيست به خصوص اينكه در مقابل آنها زن مشرك زيبا يا ثروتمندى باشد ولى ارزش ايمان، كفه ترازوى مقايسه را به نفع كنيزان، سنگينتر مى‌كند، چرا كه هدف از ازدواج، تنها كامجويى جنسى نيست، زن شريك عمر انسان و مربى فرزندان او است و نيمى از شخصيت او را تشكيل مى‌دهد، با اين حال چگونه مى‌توان شرك و عواقب شوم آن را با زيبايى ظاهرى و مقدارى مال و ثروت، مبادله كرد.

سپس به بخش ديگرى از اين حكم پرداخته، مى‌فرمايد:" دختران خود را نيز به مردان بت‌پرست مادامى كه ايمان نياورده‌اند ندهيد (هر چند ناچار شويد آنها را به همسرى غلامان با ايمان در آوريد زيرا) يك غلام با ايمان از يك مرد آزاد بت‌پرست بهتر است، هر چند (مال و موقعيت و زيبايى او) شما را به اعجاب آورد" (وَ لا تُنْكِحُوا الْمُشْرِكِينَ حَتَّى يُؤْمِنُوا وَ لَعَبْدٌ مُؤْمِنٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكٍ وَ لَوْ أَعْجَبَكُمْ‌).