منافع آنها در برابر زيان آنها بسيار ناچيز است.

ممكن است نكته آن اين باشد كه اولا در عصر جاهليت (مانند عصر ما) معامله شراب و بهره‌بردارى از قمار، بسيار رواج داشت و اگر به اين موضوع اشاره نمى‌شد شايد بعضى از كوتاه‌فكران تصور مى‌كردند، مسئله به صورت يك جانبه بررسى شده.

به علاوه هميشه افكار انسان بر محور سود و زيان دور مى‌زند، و براى نجات او از چنگال مفاسد اخلاقى بزرگ بايد از همين منطق استفاده كرد.

ضمنا آيه مورد بحث به پاره‌اى از گفته‌هاى پزشكان كه مشروبات الكلى را در مبارزه با بعضى از بيماريها مفيد مى‌دانند، نيز عملا پاسخ گفته است كه اين گونه منافع اجتماعى هيچ گاه با زيانهاى ناشى از آن قابل مقايسه نيست، يعنى اگر روى يك بيمارى اثر مثبت داشته باشد، ممكن است سرچشمه بيماريهاى خطرناكترى گردد، و اين كه در پاره‌اى از روايات وارد شده كه خداوند در مشروبات الكلى شفا نيافريده است، شايد اشاره به همين حقيقت باشد.

با اينكه انفاق از مهمترين مسائلى است كه اسلام و قرآن، روى آن تكيه كرده، ولى با اين حال اجازه نمى‌دهد، بى حساب و افراطى باشد. آن چنان كه زندگى انفاق كننده را دچار نابسامانى كند، آيه فوق بنا بر بعضى از تفاسير، ناظر به همين معنى است، و نيز مى‌تواند اشاره به اين حقيقت باشد كه بعضى از افراد، براى شانه خالى كردن از زير بار اين دستور مهم اسلامى غالبا نيازهاى خودشان را مطرح مى‌كنند، قرآن مى‌گويد: بسيارى از شما اضافات و زوايدى از زندگى خود داريد حد اقل از آنها انتخاب كنيد و انفاق نمائيد.