است كه او را با سرعتى بيش از آنچه خودش مى‌آيد به سوى خويش ببرد، فرشتگان رحمت نيز آنها را به سوى بهشت مى‌برند.

به هر حال در اينجا نيز" زمر" كه به معنى گروه كوچك است نشان مى‌دهد كه بهشتيان در گروه‌هاى مختلف كه نشانگر سلسله مراتب مقامات معنوى آنهاست به سوى بهشت مى‌روند.

" تا اينكه آنها به بهشت مى‌رسند در حالى كه درهاى آن از قبل براى آنها گشوده شده است، و در اين هنگام خازنان و نگهبانان بهشت، آن فرشتگان رحمت به آنها مى‌گويند: سلام بر شما! گوارا باد اين نعمتها برايتان، داخل بهشت شويد و جاودانه بمانيد"! (حَتَّى إِذا جاؤُها وَ فُتِحَتْ أَبْوابُها وَ قالَ لَهُمْ خَزَنَتُها سَلامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوها خالِدِينَ‌) [1] جالب اينكه در مورد دوزخيان مى‌گويد هنگامى كه به دوزخ مى‌رسند درهايش گشوده مى‌شود، ولى در مورد بهشتيان مى‌گويد درهايش از قبل گشوده شده، و اين اشاره به احترام و اكرام خاصى است كه براى آنها قائلند، درست همانند ميزبان علاقمندى كه درهاى منزل خود را پيش از ورود ميهمان مى‌گشايد و در كنار در به انتظار او مى‌ايستد، فرشتگان رحمت الهى نيز همين حال را دارند.

در آيات گذشته در مورد دوزخيان خوانديم كه نخستين سخن فرشتگان عذاب ملامت و سرزنش سخت به آنها است كه با داشتن اسباب هدايت چرا به اين روز افتاده‌اند؟! ولى در مورد بهشتيان نخستين سخن" سلام و درود و احترام و اكرام است"

[1] در اينكه جزاى جمله شرطيه (إِذا جاؤُها) چيست؟ در ميان مفسران گفتگو است از همه مناسبتر اين است كه گفته شود جزا جمله" قالَ لَهُمْ خَزَنَتُها" است، و واو آن زائده است، اين احتمال نيز داده شده است كه جزا جمله محذوفى است و در تقدير" سلام من اللَّه عليكم" يا اينكه حذف جزا اشاره به اين است كه مطلب به قدرى گسترده و عالى است كه قابل توصيف نمى‌باشد بعضى هم" فتمت" را جزا دانسته و" واو" را زائده مى‌دانند.