تفسير: و اين جمعيت گروه گروه وارد بهشت مى‌شوند

اين آيات كه آخرين آيات سوره" زمر" است هم چنان بحثهاى مربوط به معاد را ادامه مى‌دهد، و چون در آيات پيشين سخن از چگونگى ورود كافران به جهنم بود در اينجا سخن از چگونگى ورود مؤمنان پرهيزگار در بهشت است، تا به قرينه مقابله مسائل روشنتر و آشكارتر گردد.

نخست مى‌گويد:" كسانى كه تقواى الهى پيشه كردند گروه گروه به سوى بهشت برده مى‌شوند" (وَ سِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً).

تعبير به" سيق" (از ماده سوق بر وزن شوق به معنى راندن) در اينجا سؤال‌انگيز است، و توجه بسيارى از مفسران را به سوى خود جلب كرده، زيرا اين تعبير در مواردى است كه كارى بدون شوق و تمايل درونى انجام مى‌گيرد، اين تعبير در باره دوزخيان صحيح است اما در باره بهشتيان كه مشتاقا به سوى بهشت مى‌روند چرا؟

بعضى اين تعبير را به خاطر آن دانسته‌اند كه بسيارى از بهشتيان در انتظار دوستانشانند.

و بعضى به خاطر اين مى‌دانند كه شوق لقاى پروردگار آن چنان پرهيزگاران را مجذوب خود ساخته كه به غير او- حتى بهشت- نمى‌پردازند.

بعضى نيز گفته‌اند مركبهاى آنها را به سرعت به سوى بهشت مى‌رانند.

در عين اينكه اين تفاسير خوب است و منافاتى با هم ندارد نكته ديگرى نيز در اينجا وجود دارد كه ممكن است سر اصلى اين تعبير باشد و آن اينكه هر اندازه پرهيزگاران عاشق بهشتند بهشت و فرشتگان رحمت براى آمدن آنها به بهشت شايق‌ترند، همانگونه كه گاه ميزبان آن قدر به ديدار ميهمانش شايق‌