از آن او و در اختيار او است.

بعلاوه ممكن است بعضى به بهانه نجات در قيامت به سراغ غير خدا بروند، همانگونه كه مسيحيان براى مساله پرستش عيسى مسيح ع موضوع" نجات" را پيش مى‌كشند، بنا بر اين مناسب اين است كه از قدرت خداوند در قيامت سخن گفته شود.

از آنچه گفتيم به خوبى روشن شد كه اين تعبيرات همگى جنبه كنايى دارد و به خاطر كوتاهى الفاظ ما در زندگى روزمره ناچاريم آن معانى بلند را در قالب اين الفاظ كوچك بريزيم و جاى اين نيست كه كسى از اينها احتمال تجسم پروردگار بدهد مگر اينكه بسيار ساده‌لوح و كوته‌بين و كوته‌فكر باشد، چه مى‌توان كرد؟

الفاظى كه درخور بيان مقام عظمت پروردگار باشد در اختيار نداريم، بايد از همين الفاظ با استفاده از معانى كنايى كه دامنه وسيع و گسترده‌اى دارند استفاده كنيم.

به هر حال بعد از بيانات فوق در آخر آيه در يك نتيجه‌گيرى فشرده و گويا مى‌فرمايد:" منزه و پاك، و بلند مقام است از شريكهايى كه براى او درست مى‌كنند" (سُبْحانَهُ وَ تَعالى‌ عَمَّا يُشْرِكُونَ‌).

اگر انسانها با مقياسهاى كوچك انديشه‌هاى خود در باره ذات پاك او قضاوت نمى‌كردند هرگز به بيراهه‌هاى شرك و بت‌پرستى نمى‌افتادند.

نكته‌ها:

1- مساله" حبط اعمال"

آيا به راستى ممكن است اعمال نيك آدمى به خاطر اعمال بدش حبط و نابود شود؟ آيا اين مساله با عدالت خداوند از يك سو، و با ظواهر آياتى كه مى‌گويد اگر انسان ذره‌اى كار نيك يا بد انجام دهد آن را مى‌بيند منافات ندارد؟!