روحانى و درك جلوه‌هاى ذات پاك حق، و سرمست شدن از باده طهور عشق او است، همان لذتى كه تا كس نبيند نمى‌داند.

و اينكه مواهب مادى بهشت در آيات قرآن به تفصيل آمده، اما مواهب معنوى و لذات روحانى به صورت سربسته بيان شده به خاطر همين است كه اولى قابل توصيف است و دومى غير قابل توصيف!.

در معنى" رِزْقٌ مَعْلُومٌ‌" سخنان فراوان ديگرى نيز گفته شده، آيا وقتش معلوم است؟ يا بقاء و دوامش؟ و يا سائر مشخصات آن؟ اما بنا بر آنچه در بالا گفتيم كلمه" معلوم" تعبير" سربسته‌اى است براى اين مواهب توصيف ناشدنى.

" براى آنها ميوه‌هاى رنگارنگ است" (فَواكِهُ‌).

" و آنها گرامى و مكرمند" (وَ هُمْ مُكْرَمُونَ‌).

نه همچون حيواناتى كه آذوقه در مقابل آنها مى‌ريزند، بلكه به صورت ميهمانهاى عزيزى با نهايت احترام از آنها پذيرايى مى‌شود.

هر نعمتى بخواهند در آنجا هست و هر چه اراده كنند در برابر آنها حاضر است.

و از آنجا كه يكى از بزرگترين لذات انسان بهره‌گرفتن از مجلس انس با دوستان يك رنگ و باصفا است، در چهارمين مرحله به اين نعمت اشاره كرده‌