ان اشد الناس حسرة يوم القيامة الذين وصفوا العدل ثم خالفوه، و هو قول اللَّه عز و جل‌ أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتى‌ عَلى‌ ما فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ‌

:" از همه مردم متاسف‌تر در روز قيامت كسانى هستند كه طريقه حق و عدالت را براى مردم توصيف كردند سپس خود به مخالفت برخاستند، و اين همان است كه خداوند متعال مى‌گويد: أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتى‌ عَلى‌ ما فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللَّهِ‌ [1]

2- در آستانه مرگ يا در قيامت؟

آيا اين گفتگوهاى سه‌گانه‌اى كه مجرمان بعد از مشاهده عذاب الهى دارند مربوط به عذاب استيصال در پايان عمرشان است؟ يا مربوط به زمان ورود در صحنه قيامت؟

معنى دوم صحيحتر به نظر مى‌رسد، هر چند آيات قبل از آن مربوط به عذاب استيصال است، و آيه بعد از آن مربوط به قيامت، شاهد اين سخن آيه 31 سوره انعام است كه مى‌فرمايد: قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقاءِ اللَّهِ حَتَّى إِذا جاءَتْهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً قالُوا يا حَسْرَتَنا عَلى‌ ما فَرَّطْنا فِيها:" آنها كه لقاى پروردگار را انكار كردند گرفتار زيان شدند، وضع آنها به همين منوال ادامه مى‌يابد تا زمانى كه قيامت به طور ناگهانى فرا رسد، مى‌گويند: اى افسوس كه در باره آن كوتاهى كرديم".

در روايات فوق نيز شاهدى بر اين معنى داشتيم.

[1] همان مدرك صفحه 496.