و مواهب الهى را بر خويش فراموش كرده بودند، از مبدء اصلى نعمت غافل شده، و تنها چشم به اسباب ظاهرى دوخته بوده‌اند، ولى تاريخ نشان مى‌دهد وقتى خداوند آنها و گنجهايشان را به زمين فرو برد كسى نبود كه به يارى آنها برخيزد، و اموال آنها كمترين سودى به حالشان نداشت، چنان كه قرآن مى‌گويد:" فَخَسَفْنا بِهِ وَ بِدارِهِ الْأَرْضَ فَما كانَ لَهُ مِنْ فِئَةٍ يَنْصُرُونَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ‌" (قصص- 81) نه تنها قارون كه اقوامى همچون عاد و ثمود و قوم سبا و مانند آنها گرفتار همين سرنوشت شدند.

و هر كدام به نوعى از عذابهاى الهى، طوفان، سيلاب، زمين‌لرزه، و صيحه‌هاى آسمانى، گرفتار شدند، و از ميان رفتند.

و مى‌افزايد اين سرنوشت منحصر به آنها نبود" اين مشركان و ظالمان مكه نيز به زودى گرفتار سيئات اعمالشان خواهند شد، و هرگز نمى‌توانند از چنگال عذاب الهى بگريزند" (وَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ هؤُلاءِ سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا وَ ما هُمْ بِمُعْجِزِينَ‌).

بلكه از آنها نيز فراتر مى‌رود و همه ستمگران مغرور و بيخبر از خدا را در تمام اعصار و قرون شامل مى‌شود.

در اينكه منظور از جمله" سَيُصِيبُهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا" عذاب دنيوى است يا اخروى دو احتمال داده شده است، اما به قرينه‌ فَأَصابَهُمْ سَيِّئاتُ ما كَسَبُوا (پيشينيان آنها گرفتار سيئات اعمالشان شدند، تفسير اول مناسبتر به نظر مى‌رسد).