نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 19 صفحه : 486
خوشحال مىشوند! 46- بگو: خداوندا! اى آنكه آفريننده آسمانها و زمين تويى، و
آگاه از اسرار نهان و آشكار هستى! تو در ميان بندگانت در آنچه اختلاف داشتند داورى
مىكنى.
47- اگر ستمكاران تمام آنچه را روى زمين است مالك باشند، و همانند آن بر آن
افزوده شود حاضرند همه را فدا كنند تا از عذاب شديد روز قيامت رهايى يابند، و از
سوى خدا براى آنها امورى ظاهر مىشود كه هرگز گمان نمىكردند.
48- در آن روز اعمال بدى را كه انجام دادهاند براى آنها ظاهر مىشود و آنچه
را استهزا مىكردند بر آنها واقع مىگردد
تفسير: آنها كه از نام خدا وحشت دارند!
باز هم در اين آيات سخن از توحيد و شرك است، در نخستين آيه مورد بحث يكى از
چهرههاى بسيار زشت و زننده مشركان و منكران معاد را در برخورد با توحيد منعكس
ساخته، مىفرمايد:" هنگامى كه نام خداوند يگانه يكتا برده مىشود دلهاى كسانى
كه به آخرت ايمان ندارند مشمئز و متنفر مىگردد، اما هنگامى كه از معبودهاى ديگر
سخن به ميان مىآيد غرق سرور و شادى مىشوند"! (وَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ
الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذا ذُكِرَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ
إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ" [1] گاه انسان چنان
به زشتيها خو مىگيرد و از پاكيها و نيكيها بيگانه مىشود كه از شنيدن نام حق
ناراحت و از شنيدن باطل مسرور و شاد مىگردد، در برابر خداوندى كه آفريننده عالم
هستى است سر تعظيم فرود نمىآورد، اما در برابر قطعه سنگ و چوبى كه خود ساخته و يا
انسان و موجوداتى همانند خود زانو مىزند و تعظيم مىكند.
[1]" اشمازت" از ماده"
اشمئزاز" به معنى گرفتگى و تنفر از چيزى است- وحده منصوب است به عنوان حال يا
مفعول مطلق.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 19 صفحه : 486