(براى توضيح بيشتر به جلد نهم تفسير نمونه صفحه 312 ذيل آيه 4 سوره يوسف مراجعه فرمائيد كه مشروحا در اين زمينه بحث شده است).

2-" خواب" در روايات اسلامى‌

از رواياتى كه مفسران در ذيل آيات فوق ذكر كرده‌اند نيز به خوبى روشن مى‌شود كه خواب در اسلام به عنوان حركت روح به سوى عالم ارواح شمرده شده، و بيدارى بازگشت روح به بدن و نوعى حيات مجدد است.

در حديثى از امير مؤمنان على ع مى‌خوانيم كه به يارانش چنين تعليم مى‌داد:

لا ينام المسلم و هو جنب، لا ينام الا على طهور، فان لم يجد الماء فليتيمم بالصعيد، فان روح المؤمن ترفع الى اللَّه تعالى فيقبلها، و يبارك عليها، فان كان اجلها قد حضر جعلها فى كنوز رحمته، و ان لم يكن اجلها قد حضر بعث بها مع امنائه من ملائكته، فيردونها فى جسده:

" مسلمان نبايد با حالت جنابت بخوابد، و جز با طهارت وضو به بستر نرود، هر گاه آب نيابد تيمم كند، زيرا روح مؤمن به سوى خداوند متعال بالا مى‌رود، او را مى‌پذيرد و به او بركت مى‌دهد، هر گاه پايان عمرش فرا رسيده باشد او را در گنجهاى رحمتش قرار مى‌دهد، و اگر فرا نرسيده باشد او را با امنائش از فرشتگان به جسدش باز مى‌گرداند" [1] در حديث ديگرى از امام باقر ع چنين مى‌خوانيم:

اذا قمت بالليل من منامك فقل الحمد للَّه الذى رد على روحى لاحمده و اعبده:

" هنگامى كه در شب از خواب برمى‌خيزى بگو حمد خدايى را كه روح مرا به من بازگرداند، تا او را حمد و سپاس گويم و عبادت كنم". [2] و حديث در اين زمينه بسيار است.

[1]" خصال صدوق" (مطابق نقل تفسير نور الثقلين جلد 4 صفحه 488).

[2]" اصول كافى" (مطابق نقل نور الثقلين جلد 4 صفحه 488).