پيروى مى‌كنند، آنان كسانى هستند كه خدا هدايتشان كرده و آنان صاحبان عقل و انديشه‌اند" [1] در حديث ديگرى از امام صادق (ع) آمده است كه در تفسير آيه فوق فرمود:

هو الرجل يسمع الحديث فيحدث به كما سمعه، لا يزيد فيه و لا ينقص‌

:" اين آيه در باره كسانى است كه حديثى را كه مى‌شنوند بى‌كم و كاست و بدون اضافه و نقصان براى ديگران نقل مى‌كنند" [2] البته منظور از اين حديث تفسير" فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ‌" مى‌باشد، چرا كه يكى از نشانه‌هاى پيروى كردن از بهترين سخنان اين است كه انسان از خودش چيزى بر آن نيفزايد، و عينا در اختيار ديگران بگذارد.

در نهج البلاغه در كلمات قصار امير مؤمنان على ع مى‌خوانيم:

الحكمة ضالة المؤمن، فخذ الحكمة و لو من اهل النفاق!

:" گفتار حكمت‌آميز گمشده مؤمن است، پس حكمت را بگير هر چند از اهل نفاق صادر شود" [3]

4- تطبيق ياشان نزول؟

جمعى از مفسران شان نزولهايى براى آيات فوق ذكر كرده‌اند از جمله اينكه گفته‌اند: آيه‌ وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ ... و آيه بعد از آن در باره سه نفر وارد شده كه در عصر جاهليت (تسليم غوغاى مشركان در آن محيط آلوده نشدند و) مى‌گفتند لا اله الا اللَّه آنها" سلمان فارسى" و" ابو ذر غفارى" و" زيد بن عمرو" بودند [4]

[1]" كافى" جلد 1 كتاب العقل حديث 12.

[2]" نور الثقلين" جلد 4 صفحه 482 حديث 34.

[3] نهج البلاغه كلمات قصار كلمه 80.

[4] تفسير" قرطبى" و" مجمع البيان" ذيل آيات مورد بحث.