نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 19 صفحه : 411
غرفههاى ديگرى بنا شده، و از زير آن نهرها جارى است، اين وعده الهى است و
خداوند در وعده خود تخلف نمىكند
تفسير: بندگان حقيقى خدا
باز در اين آيات، قرآن از روش مقايسه بهرهگيرى كرده، و در مقابل مشركان متعصب
و لجوجى كه سرنوشتى جز آتش دوزخ ندارند سخن از بندگان خاص و حقيقتجوى پروردگار به
ميان آورده، مىگويد:" بشارت باد بر كسانى كه از عبادت" طاغوت"
اجتناب كردند و به سوى خدا بازگشتند" (وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوها وَ
أَنابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرى).
با توجه به اينكه" بشرى" در اينجا مطلق است همه گونه بشارت بر
نعمتهاى الهى اعم از مادى و معنوى را شامل مىشود، اما اين بشارت وسيع و گسترده
مخصوص كسانى است كه از پرستش طاغوت اجتناب ورزند، و به سوى خدا باز آيند كه مجموع
ايمان و اعمال صالح در همين جمله جمع است.
زيرا" طاغوت" در اصل از ماده" طغيان" به معنى تعدى و
تجاوز از حد و مرز است، و لذا اين كلمه بر هر متجاوز، و هر معبودى جز خدا، مانند
شيطان و حكام جبار اطلاق مىشود (اين كلمه در واحد و در جمع هر دو به كار مىرود) [1] بنا بر
اين" اجتناب از طاغوت" با اين معنى وسيع و گسترده، دورى از هر گونه شرك
و بتپرستى و هواپرستى و شيطانپرستى و تسليم در برابر حاكمان
[1] بعضى از مفسران مانند"
زمخشرى" در كشاف معتقدند كه" طاغوت" در اصل" طغيوت" بر
وزن (فعلوت) همانند ملكوت بوده، سپس مقلوب شده و لام الفعل بر عين الفعل تقدم
يافته و" طوغوت" شده، و بعد از تبديل واو به الف" طاغوت"
گرديده، و از چند جهت معنى تاكيد را مىرساند: صيغه مبالغه، معنى مصدرى و قلب
(تفسير كشاف جلد 4 ص 120).
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 19 صفحه : 411