همانند اين آيه، آيه 55 سوره عنكبوت است كه مى‌گويد: يَوْمَ يَغْشاهُمُ الْعَذابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَ يَقُولُ ذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌:" آن روز كه عذاب الهى از بالاى سر و از زير پا (از هر سو) آنها را مى‌پوشاند و به آنها مى‌گويد:

بچشيد آنچه را عمل مى‌كرديد"! اين در حقيقت تجسمى از حالات دنياى آنها است كه جهل و كفر و ظلم به تمام وجودشان احاطه كرده بود، و از هر سو آنها را مى‌پوشاند.

سپس براى تاكيد و عبرت مى‌افزايد:" اين چيزى است كه خداوند بندگانش را از آن بر حذر مى‌دارد، اكنون كه چنين است اى بندگان من از نافرمانى من بپرهيزيد"! (ذلِكَ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبادَهُ يا عِبادِ فَاتَّقُونِ‌).

تعبير به" عباد" (بندگان) و اضافه آن به" خدا" آنهم به طور مكرر، در اين آيه، اشاره به اين است كه اگر خداوند تهديدى به عذاب مى‌كند آنهم به خاطر لطف و رحمت او است، تا بندگان حق گرفتار چنين سرنوشت شومى نشوند، و از اينجا روشن مى‌شود كه لزومى ندارد" عباد" را در اين آيه به خصوص مؤمنان تفسير كنيم، بلكه شامل همگان مى‌شود چرا كه هيچكس نبايد خود را از عذاب الهى در امان بداند.

نكته‌ها:

حقيقت خسران و زيان؟

خسران- چنان كه" راغب" در" مفردات" مى‌گويد در اصل به معنى از دست دادن سرمايه و كمبود آن است كه گاه به انسان نسبت داده مى‌شود و گفته مى‌شود" فلان كس زيان كرد" و گاه به خود عمل نسبت مى‌دهند و مى‌گويند:" تجارتش زيان كرد".